Πώς αισθάνεστε, όταν γυρνάτε από μια μέρα γεμάτη δουλειά στο κομμωτήριο; Τα παπούτσια καίνε, τα γόνατα είναι βαριά, η πλάτη τραβάει λες και θα ξεκολλήσει σε δύο κομμάτια, το κεφάλι πάει να εκραγεί... Άξιζε;
Οι περισσότεροι θα πουν πως άξιζε «γιατί είχε δουλειά». Kαι λοιπόν; θα μας μείνουν περισσότερα χρήματα στο χέρι; Ή «Άξιζε, γιατί ήρθαν νέοι πελάτες». Kαι λοιπόν; Είμαστε σίγουροι ότι θα μας ξανάρθουν; Ή μήπως θα έρθουν κι άλλοι τόσοι αύριο; «Άξιζε, γιατί τους άρεσαν τα μαλλιά τους». Και τελικά τί μ’ αυτό; Θα μείνουν για πάντα; Αντιθέτως σε λίγο καιρό θα χαλάσουν και η δημιουργία μας θα χαθεί.
Τι απομένει, λοιπόν, στο τέλος μίας μέρας με δουλειά στο κομμωτήριο; Κούραση, σωματική και ψυχική, και δημιουργίες που θα ζήσουν μόνο για λίγο.
Οι κομμωτές κάνουμε τέχνη, φτιάχνουμε εικόνες καταδικασμένες να πεθάνουν σύντομα. Ένα βραδινό χτένισμα όσο υπέροχο κι αν είναι προορίζεται για μία εμφάνιση, ένα χρώμα όσο εμπνευσμένο κι αν είναι θα κρατηθεί ζωντανό για περίπου ένα μήνα, ένα καταπληκτικό κούρεμα θα μακρύνει σύντομα. Αφού τα έργα μας δε θα ζήσουν για πάντα, ας γουστάρουμε τουλάχιστο αυτό που κάναμε! Σήμερα, αγαπητοί συνάδελφοι κομμωτές, σας προτρέπω να γίνουμε ονειροπόλοι, υποχρεούμαστε να είμαστε έτσι ως καλλιτέχνες, άλλωστε.
Σήμερα σας προτρέπω να γουστάρουμε! Μη βιαστείτε να γελάσετε ή να απορρίψετε την προτροπή μου. Σκεφτείτε… απλά σκεφτείτε ότι περνάμε τη μισή μας ζωή σε ένα κατάστημα φτιάχνοντας εικόνες τόσο εφήμερες . Οι πελάτες μας με την πρώτη ή τη δεύτερη φορά που δεν θα μπορέσουμε να τους εξυπηρετήσουμε ή που θα έχουμε ένα μέτριο αποτέλεσμα θα μας ξεχάσουν και θα πάνε σε άλλο κομμωτή ακόμα και μέσα στο ίδιο κατάστημα, πράγμα που θα κάναμε ίσως κι εμείς αν βρισκόμασταν σε παρόμοια θέση, ως πελάτες. Τι μένει για εμάς τους ίδιους , λοιπόν;
Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα μόνο μια αντίδραση υπάρχει. Να «γουστάρουμε» και το οφείλουμε στον ίδιο μας τον εαυτό. Η σωτηρία μας απέναντι στην κουραστική πραγματικότητα είναι να φροντίζουμε να μας αρέσει η δουλειά που φεύγει από τα χέρια μας. Αγαπητοί συνάδελφοι, αυτό που προτείνω να θυμόμαστε, είναι να βάλουμε σε πρώτη προτεραιότητα τη δική μας ευχαρίστηση στη δουλειά. Ας δημιουργήσουμε μαλλιά που θα αρέσουν πρώτα σε εμάς, ας δουλέψουμε με τρόπο που θα μας εκφράζει στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό και ας μη διαπραγματευτούμε ποτέ την αμοιβή που δικαιούμαστε, σε λογικά πάντα πλαίσια. Τελικά, αυτό που προτείνω είναι να ξαναθέσουμε και τους δικούς μας όρους στη σχέση πελάτη- κομμωτή. Να ξανασυστηθούμε.
Θα υπάρξει μεγάλο όφελος για εκείνους που θα το κάνουν, όπως υπάρχει για εκείνους που το έχουν ήδη εφαρμόσει. Και αυτό είναι η ψυχική ικανοποίηση, η επιβεβαίωση δηλαδή, και γενικότερα βελτιωμένες συνθήκες και αμοιβές για εμάς. Γιατί, όταν φτιάχνουμε μέτρια μαλλιά, απλά για βιοπορισμό βαθιά μέσα μας το γνωρίζουμε και ξέρουμε ότι δεν αξίζει…και με αυτό δεν αξίζουμε κι εμείς. Σε αντίθετη περίπτωση, όταν φτιάξουμε κάτι που θα μας ικανοποιεί πρώτα εμάς τους ίδιους, θα αντλήσουμε δύναμη από αυτό σχετικά με την αξία μας, και την αμοιβή που αξίζουμε. Έτσι θα μπορούμε να γυρνάμε από τη δουλειά μας λιγότερο κουρασμένοι και περισσότερο ικανοποιημένοι.
Στις συναναστροφές μου με συνάδελφους κομμωτές διαπιστώνω ότι κάποιοι δουλεύουν έτσι για πολύ καιρό τώρα. Είναι οργανωμένοι και αφοσιωμένοι προς αυτή την κατεύθυνση. Κάποιοι έχουν πολυτελή και ακριβά κομμωτήρια, άλλοι έχουν καλλιτεχνικά και ακριβά κομμωτήρια και όλοι έχουν πελάτες που τους αμείβουν πολύ καλά γιατί και αυτοί οι ίδιοι, οι δύσκολοι πελάτες…«γουστάρουν».
Χαρίστε αυτή την αίσθηση και στους δικούς σας πελάτες, φροντίστε τους αλλά μην ξεχάσετε εσείς οι ίδιοι ποιοι είστε και μην παραλείπετε να τους το δείχνετε, το οφείλετε σε εκείνους και σε εσάς τους ίδιους.
