LOGO1


Αστέρια ΑνενεργάΑστέρια ΑνενεργάΑστέρια ΑνενεργάΑστέρια ΑνενεργάΑστέρια Ανενεργά
 

Wrong hairdresser0Ίσως μάλιστα και το μεγαλύτερο. Όμως δεν είναι κακό να κάνει κανείς λάθος. Αντιθέτως το βλέπω ως μια πολυτέλεια που έχουμε όντας κομμωτές αλλά και άνθρωποι.

Wrong hairdresser2Είναι η πολυτέλεια  να μαθαίνουμε, πράγμα που είναι κοινώς αποδεκτό αιώνες τώρα. Από τα λάθη μας μαθαίνουμε, συμφωνούμε όλοι.
Στις επόμενες γραμμές θα δούμε το σημαντικότερο, ίσως λάθος που κάνουμε εμείς οι επαγγελματίες κομμωτές. Είναι οι «φιλικές σχέσεις» που έχουμε ή νομίζουμε ότι έχουμε με τους πελάτες μας.

Η έχω φιλική σχέση με την πελάτισσα ή τον πελάτη, κατ΄εμέ είναι ένα μεγάλο λάθος.  Πρόκειται για κάτι που δεν υφίσταται πραγματικά. Είναι αρκετές οι φορές όμως, που εμείς οι επαγγελματίες της ομορφιάς σκοντάφτουμε και σπάμε τα μούτρα μας εξ αιτίας αυτού του λάθους.

Γιατί το κάνουμε αυτό; Και, τι κίνδυνος υπάρχει για έμας τους ίδιους;

Πριν το αγγίξουμε από πλευράς ψυχολογίας ας εντοπίσουμε αυτό τον κίνδυνο: Ο πελάτης εξ ορισμού ζητάει. Αυτός είναι ο ρόλος του.  Πελάτης μας, αυτός «ο άτιμος άνθρωπος» θα ζητήσει πολλά. Την προσοχή μας, την φροντίδα, το ντάντεμα, θα ζητήσει να εξυπηρετηθεί άμεσα, γρήγορα στις 6.00 το πρωί, στις 10.00 το βράδυ, την Κυριακή. Θα ζητήσει το αποτέλεσμα να είναι άψογο, να δείχνει ακριβό αλλά να του έρθει φθηνό. Θα ζητήσει το κέφι μας, την αγάπη μας, το χαμόγελο και την υπευθυνότητα μας. Συνολικά θα ζητήσει να σπάσουμε τα όρια μας για χάρη του. Εμείς θα το κάνουμε αυτό. Θα του τα δώσουμε όλα αυτά γιατί απλώς μας τα ζήτησε. Και μας έπεισε γι αυτό με κάποιο τρόπο που δεν καταλάβαμε πως!

Wrong hairdresser3Είναι όμως πελάτης…. όχι φίλος και κάποια στιγμή μπορεί να μας αφήσει. Για πολλούς δικούς του λόγους θα φτιάξει αλλού τα μαλλιά του. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει φράσεις σαν «…η ανηψιά μου τώρα τελείωσε τη σχολή και τη βοηθάω στο ξεκίνημα της» , «ακρίβυνες», «…κλείνετε νωρίς και ήθελα το μαλλί μου να είναι φρέσκο για το βράδυ» , «…ήσασταν κλειστά (λόγω covid, Κυριακής, αργίας, καλοκαιριού…..)»  «ήταν πιο φθηνά ή προσφορά» «δε μου αρέσει η υπάλληλός σου» και άλλες ακόμα. Έτσι λοιπόν, ωραία και φιλικά θα φάμε απόρριψη και στραγγισμένοι από την πελάτισσά μας όλο αυτό τον καιρό θα τη δούμε να χάνεται. Ο κίνδυνος λοιπόν όταν κάνουμε τέτοιες θυσίες, ως φίλοι είναι ότι θα τη χάσουμε εύκολα.

Είτε το θέλουμε είτε όχι μαζί με την υπηρεσία μας πουλάμε και ένα μύθο. Δηλαδή πουλάμε μια συνολική εμπειρία που έχει δύο μέρη: το πρακτικό - φτιάχνουμε τα μαλλιά και το άυλο - τα συναισθήματα που την κάνουμε να βιώνει. Η πηγή και για τα δύο αυτά είμαστε εμείς όμως και όχι εκείνη. Το πόσο από αυτά θα της δώσουμε πρέπει να εξαρτάται από εμάς. Εμείς οι ίδιοι έχουμε την τεχνική ικανότητα να δώσουμε μορφή στα μαλλιά και την ίδια στιγμή εμείς οι ίδιοι θα καθοδηγήσουμε τα συναισθήματα της μέσα από τα οποία εκείνη θα αντιληφθεί τη συνολική εμπειρία.  Ο ρόλος  μας εκεί είναι ξεκάθαρος, είμαστε κομμωτές και φροντιστές, όχι κομμωτές και φίλοι. Αυτό είναι το κλειδί. Αν γίνουμε φίλοι χαλάμε το μύθο, σπάμε τα όρια και τελικά χάνουμε τους ρόλους μας, ο καθένας. Σαν αποτέλεσμα, η πελάτισσά μας θα σταματήσει να μας βλέπει σαν δημιουργούς, καλλιτέχνες και τελικά σαν επαγγελματίες. Η πελάτισσα με το δίκιο της, θα μας δει ως φιλαράκι που δεν έχει και κάτι σπουδαίο να της δώσει για να τη σαγηνεύσει, άρα εύκολα θα αναζητήσει κάτι άλλο, όχι απαραίτητα καλύτερο αλλά φαινομενικά καινούργιο και ενδιαφέρον. Γιατί να κάνουμε τέτοιο λάθος όμως εμείς;

Wrong hairdresser4Και λίγη ψυχολογία τώρα…
Είναι αποκλειστικά δική μου πεποίθηση ότι όταν αφηνόμαστε να μπούμε οι ίδιοι στο ρόλο του φίλου ή βλέπουμε την πελάτισσά μας ως φίλη, έχει να κάνει καθαρά με έλλειψη αυτοπεποίθησης από πλευράς μας. Συγκεκριμένα επειδή εμείς κάποιες φορές χάνουμε την σιγουριά στον εαυτό μας γινόμαστε ευάλωτοι και επιτρέπουμε στα τέιχη να πέσουν. Αφήνουμε τον ξένο αυτό άνθρωπο να μας «εκθρονίσει», να μας πάρει το προνόμιο του καθοδηγητή, εκείνου που θα ορίσει τα πλαίσια της εμπειρίας. Και έτσι χάνουμε την αξία μας στα μάτια του. Γιατί όταν είσαι φίλος με κάποιος, είσαι ίσος με αυτόν. Όταν είσαι ίσος όμως, γιατί να σε πληρώσει; Γιατί να σε ακούσει, πώς θα αφεθεί και πώς θα εντυπωσιαστεί από εσένα η πελάτισσά σου; Αντιθέτως είναι πιθανό να νιώσει αυτή την αδυναμία σου και τότε δεν γίνεται να πάρει αυτή την εμπειρία που αποζητάει.

Ετσι, της είναι εύκολο να φύγει και ακόμα ευκολότερο να το διατυμπανίσει στα social media ή στον φιλικό της κύκλο ως τη νέα της ανακάλυψη, το νέο της κομμωτή.

Συνοψίζοντας, η εξίσωση «πελάτης=φίλος» δε βγαίνει. Πρόκειται για δύο διαφορετικές περιπτώσεις. Ο ρόλος μας ως κομμωτές εδώ είναι να κρατήσουμε τις σχέσεις και τους ρόλους ξεκάθαρους. Όποια θυσία και αν κάνουμε για την πελάτισσα μας θα πάει χαμένη κάποια στιγμή και το φταίξιμο θα είναι δικό μας γιατί θα έχουμε διαπραγματευτεί τη ρόλο μας στην εξίσωση κάτι που είναι αδιαπραγμάτευτο. Όσο κι αν λέμε ότι «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο» το κέντρο του κομμωτηρίου είναι ο κομμωτής. Στο κάτω-κάτω, ο «πελάτης» έχει πάντα δίκιο, όχι ο «φίλος». 

Wrong hairdresser5